Afscheid van Berlijn

Vandaag neem ik afscheid van Berlijn.

Ik vertrek uit een stad waarin de uren eindeloos zijn. Het laatste etmaal is me net lang genoeg. Een laatste ronde, langs mijn favoriete plekken. In de markthal bij mij tegenover loop ik voorbij aan de statafels, waar ook met dertig graden mensen rond tien uur in de ochtend een bord rodekool, aardappelen en draadjesvlees eten. Ik trakteer de vaste zwerver bij U-Bahn Turmstraße op een ijsje. Zijn vriendin is zwanger. Inmiddels hebben ze een plek om te slapen. Ik houd niet eens van ijs. Toch eten we ijs. Daarom drink ik maar een biertje, bij café Klatsch op de hoek. De barvrouw vindt dat we moeten proosten op mijn nieuwe leven. Ze houdt niet van wodka, zegt ze. We drinken samen wodka.

Ik vertrek uit een stad die me geleerd heeft door poorten en onder bogen te stappen. Daar groeit het groen. Nooit eerder vond ik zo’n rust in een wereldstad. Maar tegelijkertijd bruist het daar, vind je er de weinige verborgen parels die nog nagenoeg onvindbaar zijn. Het mysterie Berlijn verdwijnt mettertijd; voor elke vreemdeling is de stad steeds beter te doorgronden. Iedereen voelt zich hier thuis. Ik ben er thuis.

Ik vertrek uit een stad waar ik dagelijks enorme afstanden kan afleggen. Waar ik op één dag kan ontbijten in Moabit, lunchen in Prenzlauer Berg, borrelen in Friedrichshain, dineren in Kreuzberg, een concert bezoeken in Neukölln en feesten in Wedding. Naar mijn stamkroeg reizen mijn vrienden en ik allen bijna een halfuur; uit het oosten, uit het westen. Daar vinden we elkaar, altijd, um sieben im Sieben.

Ik vertrek uit een stad waarvan ik simpelweg intens genoten heb. Van de vrijheid, de mensen, de tolerantie, het gemak en het geluk. De onrust maakt dat ik nu al vertrek, op zoek naar nieuw avontuur. Een vertrek dat ditmaal gepaard gaat met kleine steken rond de hartstreek. Ik ga Berlijn missen, maar nog prettiger dan blijven is terugkomen.

Morgen vertrek ik, met de vliegmachien van Lufthansa naar Moskou. Daar begint een nieuw bestaan. Waarom een Rus Nederlands wil leren?  Hoe het is om op steenworp afstand van het Kremlin te wonen? Of ik al in het Russisch bier kan bestellen? Ik zal het je allemaal vertellen, later, als ik ben geland.

Vandaag neem ik afscheid van Berlijn, de stad waarin ik heb liefgehad en waar van me gehouden is. Mach’s gut, Berlin. Wir sehen uns nochmal wieder.